نزدیک
به 4 هزار سال است که ایرانیان، شب اول دی‌ماه را که بلندترین شب سال است جشن می‌گیرند
و نام این درازترین شب سال را یلدا گذاشته‌اند.
براساس
برخی روایات، یلدا اززمانهای بسیار کهن و دوران آیین مهر در بین مردم ایران، رسم
بوده و درآن زمان شب
یلدا ، شب تولد مهر، فرشته مقدس آیین میترا
بوده.
بر
اساس برخی روایات دیگر، کلمه‌ی یلدا، کلمه‌یی سریانی است به معنای میلاد و
ولادت؛ و به روایتی، زمان ولادت حضرت عیسی مسیح علیه‌السلام
نیز هست.
هرمان
هیرت، زبان‌شناس بزرگ آلمان که گرامر تطبیقی زبانهای آریایی را ( كه فارسی از جمله
این زبانها است) نوشته، نظر داده که نام دی به معنای روز به این دلیل بر این ماه
ایرانی گذارده شده که ماه تولد دوباره خورشید است .
آداب
شب یلدا در طول زمان، تغییر نکرده و ایرانیان در این شب ،خشکبار و تنقلات و باقیمانده
میوه‌هایی را که انبار کرده‌اند، می‌خورند و دور هم، گرد هیزم افروخته، و بخاری
روشن می‌نشینند تا سپیده‌دم، بشارت شکست تاریکی و ظلمت، و آمدن روشنایی و گرمی را
بدهد؛ زیرا که در این شب ، تاریکی و سیاهی در اوج خود است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر