معلم جانبازوبسيار معتقدبه نظام جمهوري اسلامي به دانش آموزان گفت：نزديک انتخابات است انشايي درمورد انتخابات بنويسيد،هرکس چيزي نوشت وخواند تا نوبت به دانش آموز، بنام (ع.ک) رسيد،(ع.ک)شروع کرد به خواندن انشايش.
بنام خدا
قلم را در دست ميگيرم و چنين مينويسم؛
براي چه راي ميدهيم !؟
براي اينکه از راي هاي ما نردباني بسازند براي بالا رفتن و اختلاس کردن،
از بيت المال خرج کاغذهاي تبليغاتشان کنند وکتاب و دفتر من گران شود
به بهانه هاي مختلف دست زن و بچه را بگيرند و به سفرهاي خارجي بروند
به بهانه بورس تحصيلي و از جيب بيت المال بچه هايشان را به اروپا و امريکا بفرستند و آنها ديگر برنگردند
آقازاده هاشان سوار بهترين ماشينهاشوند
به فکرآلودگي و شلوغيه شهرم نباشند و باواردات بنزين غيراستاندارد و نامرغوب سرطان را براي من به ارمغان آورند
باشعاراصلاحات، فکروانديشه افراطي را پياده کنند
بيکاري مردان را رها کنند و به موي بيرون آمده زنان گيردهند
صاحب خانه وماشين و ويلاشوند، باحقوق ماهيانه ١٠مليون تومان و حق سفره هاي مليوني درماه، تا ندانند چرا ناموس ايراني براي فرار ازفقر به تن فروشي روي آورده است
يا با ترساندن ما ازتسلط استکبار جهاني وداعش وغيره خودشان برجان و مال وناموس مامسلط شوند
يا باراي من، امثال مرابه کهريزکهاببرندتا خانوادهايشان ديگر ايشان رانبينند
معلم عزيزم ؛
ميخواهم براي باراول پاي صندوق راي بروم
تاوقتي درسم تمام شد دست فروش شوم
يا مثل پدرم، وقتي بازنشسته شدم،مسافرکش شوم
ياوقتي بزرگتر شدم ازبي پولي و بيکاري نتوانم ازدواج کنم
يامثل پدرم که نميتواندخواهرکوچکم را به دکتر ببرد شوم!
يا يا يا...
معلم که اشک در چشمانش جمع شده بودازجايش بلند شد و رو به دانش آموزان کرده يک جمله گفت ؛
فريب خورديم!
وکلاس راترک کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر