۱۳۹۴ دی ۲۵, جمعه

#ايران -وقتی سکوت‌، تنها صدا بود







وقتی سکوت‌، تنها صدا بود
وقتی فریادهای سوراخ سوراخ
با پوکه‌های خالی
              تفسیر می‌شدند‌،
عنکبوت نکبت
بر دریچه‌های تاریک
                تار می‌تنید
و بر نطع خیانت
عشق سر بریده می‌شد

ما قد برافراشتیم
و گفتیم‌:
         «نه!»
 
در ما عصمت سبز درختان کاج‌،
                در برابر گراز وحشی توفان،
در ما غیرت ایستادن بود‌ ؛
بالا بلندی ستیغ سرکش خورشید‌نوش
گفتیم نه و ایستادیم

تا سپیده‌ی محتومی که خلق
داس خجسته‌ی انتقام را
به گردش درآورد
بر گلوگاه دژخیمان،
                  به خشم

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر