هین که نگار مےرسد
مژده دهید باغ را
بوی بہار مےرسد
چاک شدست آسمان
غلغله ایست در جہان
عنبر و مشک مےدمد
سنجق یار مےرسد
رونق باغ مےرسد
چشم و چراغ مےرسد
غم به کناره مےرود
مه به کنار مےرسد
تیر روانه مےرود
سوی نشانه مےرود
ما چه نشستهایم پس!؟
شه ز شکار مےرسد . . .
باغ سلام مےکند
سرو قیام مےکند
سبزه پیاده مےرود
غنچه سوار مےرسد
چون برسے به کوی ما
خامشے است خوی ما
زان که ز گفت و گوی ما
گرد و غبار مےرسد . . .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر